جناب ایزدگشسب در حدود سال ۱۳۰۳ هـ. ق (۱۲۶۲ هـ. ش) در گلپایگان متولد گردید، از شش تا هیجده سالگی در موطن اصلی «گلپایگان» به تحصیل علوم و فنون ادبیه پرداخت و در سال ۱۳۲۰ هـ. ق رهسپار اصفهان گردید و نزد اساتید محترم، حاج آقا حسین بروجردی، سیدعلی نجف‌آبادی، میرزا محمدعلی تویسرکانی، جهانگیرخان قشقایی و غیره تلمذ نمود و پس از آن از محضر آیت الله عبدالحسین مدرس و آیت الله شیخ محمدحسین فشارکی اجازه اجتهاد گرفت و بعد از آن به تهران و خراسان شتافت و خدمت مرحوم حاج ملاسلطان علیشاه گنابادی به وادی عرفان و سلوک قدم نهاد و بعد از رحلت حضرت نورعلیشاه با آقای حاج شیخ محمدحسین صالح‌علیشاه تجدید عهد نمود و در تاریخ ۱۲ شوال ۱۳۲۷ هـ. ق در اقامه نماز جماعت و در تاریخ ۱۷ ربیع‌الثانی ۱۳۵۰ هـ. ق مجاز به دستگیری طالبین و ملقب به لقب «درویش ناصرعلی» گردید. جنابش بعد از ۱۶ سال راهنمایی و دستگیری طالبین در شب جمعه ۱۳۲۶/۰۱/۰۷ هـ.ش مطابق با ۵ جمادی الاولی سال ۱۳۶۶ هـ.ق دعوت حق را لبیک گفت و در قبرستان تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.
از سال ۱۳۲۶ هـ.ش این مکان زیارتگاه دراویش نعمت اللهی سلطان علیشاهی گنابادی بوده و این مکان در تاریخ ۱۳۸۴/۰۴/۳۰ در فهرست آثار ملی ثبت گردید. تا اینکه در سحرگاه روز چهارشنبه ۱۳۸۷/۱۱/۳۰ هـ.ش توسط نیروهای امنیتی و لباس شخصی‌ با برنامه ریزی قبلی با سه دستگاه لودر دیوارهای حسینیه و مقبره را تخریب کردند و تمام فرش‌ها و لوازم آنجا را بخود بردند و آنجا را محاصره کردند و شب جمعه که دراویش برای اقامه نماز جماعت به آنجا مراجعت کردند توسط نیروهای امنیتی با باتوم برقی و گاز اشک آور سعی در متفرق ساختن دراویش داشتند و حدود ۴۰ نفر از دراویش گنابادی را دستگیر و به مکان نا‌معلومی منتقل کردند. این عمل وحشیانه که برای سومین بار برای مکان‌های برگزاری مجالس دراویش گنابادی اتفاق می‌افتاد (اولین بار در قم «تخریب حسینیه شریعت» و دومین بار تخریب حسینیه دراویش در بروجرد) به همدلی دراویش گنابادی در اعتراض به روند تخریب حسینیه‌ها در تجمع مقابل مجلس شورای اسلامی تبدیل شد و روز سوم اسفند «روز جهانی درویش» را رقم زد.